Lam Gods | regie Milo Rau

Met een vernieuwd theatergebouw en een nieuwe artistiek leider, moest NTGent de brandende ambitie nu ook echt waarmaken. Er was een groots en ophefmakend eigen stuk nodig. En ophefmakend was het.

Milo Rau werkte een theatrale voorstelling uit van het Lam Gods, het iconische schilderij van de gebroeders van Eyck en pronkstuk van de stad. Dit drieluik is een onlosmakelijk deel van de Gentse geschiedenis en identiteit, een heilig huisje groter dan het Gravensteen en dus spek naar de bek van de rebelse artistiek leider.

Op de hem typerende wijze gaf Milo Rau een eigen, hedendaagse interpretatie aan de personages en symboliek van het werk.

Nog voor het stuk helemaal geschreven was, joeg NTGent vriend en vijand tegen zich in het harnas met een oproep voor Syriëstrijders om de 'ridders van Christus' te vertolken. In het Vlaams Parlement kwam minister van cultuur Sven Gatz hierdoor onder vuur. Na een spoedvergadering van de raad van bestuur van NTGent werd een persbericht met excuses uitgestuurd. Het zou om een misverstand gaan: het NTGent zocht mensen die voor hun geloof vechten, ongeacht de religie, een Jihadist werd daarbij niet uitgesloten. Er bleef commotie over bestaan met zeer beladen artikels in de pers. Uiteindelijk meldde geen enkele Jihadist zich voor de rol waardoor de storm ging liggen.

There's no such thing as bad publicity. Het stuk trok door de hetze veel aandacht en heel wat nieuw publiek. Na de première was er echter opnieuw verontwaardiging. 'Ophefmakend: acteurs vrijen voor kinderen in toneelstuk Lam Gods, NTGent past voorstelling niet aan' kopte Het Laatste Nieuws. Er was tijdens de voorstelling geen sprake van penetratie maar Adam en Eva knuffelden wel uitbundig, en poedelnaakt, voor het oog van kinderen. Opmerkelijk detail: er kwam geen enkele klacht van het publiek in de zaal. De verontwaardiging bestond blijkbaar enkel bij mensen die erover hadden gehoord.