Dit zijn de namen | naar Tommy Wieringa | regie Philipp Becker
In een bijna schokkende eenvoud vertelt Dit zijn de namen het verhaal van verloren mensen.
Risto Kübar werd voor zijn rol van De Jongen genomineerd voor de Arlecchino. De prijs voor de meest indrukwekkende mannelijke bijdragende rol (2016).
"Heel intrigerend. Heel interessant. Heel actueel ook" - Klara
"Het stuk is hondstrouw aan het boek en houdt ook vast aan de puurheid van Wieringa. Geen woord te veel in zijn roman. Geen rekwisiet te veel in het stuk. Als het groepje vluchtelingen meerstemmig en a capella Händel zingt, omdat ook een geluidsinstallatie er te veel aan zou zijn, raakt dat als een dolk in het hart. Omdat ze met niets toch zoiets moois doen" – Het Nieuwsblad
"Uit de voorstelling spreekt een diep denken over afkomst en ervan afgesneden zijn, over de gruwelijke overlevingsdrang om toch ergens thuis te komen. Die suggestieve diepgang ligt vooral aan de sterk visuele regie van de Duitse gastregisseur Philipp Becker. Hij plaatst zijn acteurs als losse atomen op een leeg hellend vlak, als blanco identiteiten die schuiven tussen hun rollen zoals ze over de scène schuifelen. (…) het slotbeeld is, na alle woorden, nog het sterkst. Vijf mensen gehurkt, als konijnen in de berm. Ze wachten. Zij hebben de tijd. Ineens lijkt de muur achter hen een golf te worden" - De Standaard
"Een heldere voorstelling, die levenslust en zelfs lol uitstraalt, ook als pijnlijke zaken aan bod komen" - De Volkskrant
"Alle lof voor Steven Van Watermeulen, die een sterke Pontus Beg neerzet. Zeer genietbaar is Mark Verstraete als rabbi Zeder. De Est Risto Kübar verdient een pluim voor zijn beheersing van het Nederlands en zijn frisse vertolking van De Jongen" – De Morgen
Dit zijn de namen speelt op het puin van een beschaving; klassieke samenlevingsmodellen hebben hun vorm verloren, morele denkkaders zijn afgebrokkeld. In zijn roman zoekt de bekroonde Nederlandse schrijver Tommy Wieringa naar kiemen van nieuwe samenlevingsvormen, voorbij het failliet. Tussen de personages ontstaan nieuwe verhoudingen en krijgt de liefde een gezicht dat danig verschilt van het in onze samenleving gangbare, geïdealiseerde beeld. Zo leidt Dit zijn de namen het publiek naar de vraag: moet een samenleving eerst worden ontdaan van zijn illusies alvorens er terug ruimte ontstaat voor empathie, zorg en een begrip als barmhartigheid? En wie zal ons bij deze hernieuwde tocht door de woestijn gidsen?
In een bijna schokkende eenvoud vertelt Dit zijn de namen het verhaal van verloren mensen, mensen met een schijnbaar hopeloze geschiedenis: een man op zoek naar betekenis in het eigen leven, een groep vluchtelingen op zoek naar hun eigen menselijkheid in de grote wereld. Tegelijk vertelt deze roman op exemplarische wijze de geschiedenis van het mens-zijn zelf, het is een onderzoek naar de mythe van de condition humaine en van ons in-de-wereld-geworpen zijn.
Philipp Becker wordt beschouwd als een van de opkomende regietalenten in Duitsland. Hij was ooit als regiestudent betrokken bij Johan Simons Duitse enscenering van Tien Geboden. Becker werkt als vaste regisseur bij Theater Lindenhof, een bijzonder gezelschap dat zich in de luwte van de grote Duitse stadstheaters ophoudt en als doel heeft om nieuwe vertelvormen te ontwikkelen, vanuit een maatschappelijk en politiek bewustzijn.
Philipp Becker: "Voor mij is het theater een plek van ontmoeting, waar verhalen, geschiedenis en mythologie steeds opnieuw in de directe communicatie met de toeschouwer naar het nu worden gehaald. Ik ben ervan overtuigd dat het toneel een goede plek is om met deze geweldige roman aan de slag te gaan."
Spel door Steven Van Watermeulen, An Miller, Frank Focketyn, Lia Hoensbroech, Risto Kübar, Tim Bogaerts en Mark Verstraete.
