Blindeman | een oedipusbewerking Hugo Claus | co-regie Jean-Pierre De Decker
'God in de hemel, luister ik heb u iets te vragen.| Als 't zo is dat ik hier de schuld van ben | En dat ik daarom mijn laatste dagen | Mag slijten in zo'n triest contentement | Wel, kom mij halen! | Hoorde mij? Kom mij halen direct, | Stekt mij vast, pak mij in mijne nek.' (Omer)
Een tiental stoffige personages – waaronder Hugo Van Den Berghe als Omer/Oedipus en Blanka Heirman als Yolande/Jokaste – staan in het desolaat landschap van decorontwerper Saniato del Corral in kostuums van Mechthild Swienhorst. Wachtend op hun dood vertellen de overlevenden elkaar verhalen met grofheden, trivialiteiten en vaak met satire, ook omtrent het theater zelf. Ze komen ertoe een Oedipus-opvoering die ze ooit zagen na te spelen, voor de grap, om de tijd te doden. Een grap die kantelt in het tragische. Ze roepen de mythe op, maar het gekende schuldcomplex betreft niet Oedipus, maar het volk zelf. De setting, commentaren en vervreemdende onderbrekingen geven de thematiek zijn wortels in de realiteit (van het theater en daarbuiten).
Blindeman is Claus' tweede bewerking van Seneca's Oedipus, maar had naar zijn zeggen nog weinig met Seneca te maken had. En evenmin met zijn eerste bewerking ervan uit 1971. Jean-Pierre De Decker, voor de gelegenheid regieassistent, vertelt op de persconferentie dat Claus het oorspronkelijke script vernietigde om een totaal nieuwe bewerking te creëren en regisseren. Claus knipte zijn personages weg uit de verre Griekse mythologie om ze neer te zetten in een postapocalyptisch Gent. In plaats van klassieke types voert hij herkenbare individuen op, bijvoorbeeld door de acteurs hun vaak rijmende (prinses 't es stress) en ironiserende tekst in hun eigen dialect te laten debiteren.
Hugo Claus schreef Blindeman ter gelegenheid van twintig jaar NTG. Kort voor de première op 2 maart 1985 werd een persconferentie georganiseerd. Opvallend was de afwezigheid van de schrijver en regisseur zelf en vooral de persaandacht voor het zwijgen dat hij zichzelf en de hele equipe omtrent het stuk oplegde, op enkele insinuaties na; dat het stuk "zou inslaan als een bom" en dat het de eerste Oedipus op de planeet werd waar men om zou lachen.
De pers over Hugo Claus en Blindeman :
'Hugo Van Den Berghe overtreft zichzelf herhaaldelijk en dit hoewel hij soms wat schreeuwerig overkomt. Blanka Heirman acteert smetteloos maar vooral Ille Geldhof, de enige gastactrice, is werkelijk subliem en vergetelijk. (…) Al bij al verdient het gehele team dat bij deze puike creatie betrokken is een ongewone ovatie.' (H.Carrette, De Nieuwe)
'Iemand moet vroeg of laat de Lage Landen laten weten dat Hugo Claus een voortreffelijk dichter is, een goed prozaschrijver (niet romancier), een toneelauteur met meer laagten dan hoogten en een toneel en filmregisseur die telkens opnieuw de mist ingaat.' (J. Van Hoeck, Kunst en Cultuur)
'(…) verfrissend en veelzijdig, rijk aan inlevingsmogelijkheden. Deze nieuwe Claus oogt aardig. Niet te missen.' (R. Vanschoonbeek, De Nieuwe)
