Zinsbegoocheling
Lang voor ik hier werkte, speelde ik zelf toneel aan de academie van Deinze onder leiding van Geert Amant. Deel van het curriculum daar was dat we allemaal samen een abonnementje namen bij het Publiekstheater. Samen kwamen we naar een stuk of vijf voorstellingen kijken, doorgaans matinees. Ik durf er geen titels of precieze jaartallen op plakken. Het moet ergens achteraan in de jaren '90 geweest zijn.
Op zo'n zondagmiddag kom ik vol goede moed met mijn toegangskaartje in mijn achterzak naar de schouwburg gefietst, maar op het hele Sint-Baafsplein is geen enkele theaterganger te bespeuren. Heb ik me van plek vergist en gaat de voorstelling in Minnemeers door? Ik kom dichter bij de schouwburg en lees de persartikels aan het raam: de acteurs zijn ontvoerd! Artikels uit verschillende kranten, met o.a. een foto – dat weet ik wel nog – van Elise Bundervoet, schrijven dat de acteurs uit het stuk dat ik zou gaan bezoeken ontvoerd zijn. Helemaal in de war door deze rare wending fiets ik weg. Ik vraag me nog af hoe het komt dat alle toeschouwers op de hoogte zijn en ik niet, maar aan de andere kant is dat ook een beetje typisch. Ik begin naar huis te fietsen, en wie staat daar aan de tramhalte op de Korenmarkt: Elise Bundervoet. Dat geloof je toch niet? Nog meer verwarring. Moet ik nu de politie bellen? Ik kom een vriendin tegen aan een andere bushalte en doe het verhaal uit de doeken. Terwijl ik het vertel, begint me te dagen dat het waarschijnlijk een promostunt is van de communicatiedienst. Dat ik me gewoon van dag heb vergist. En Elise Bundervoet aan de Korenmarkt, tja, Gent is klein. Ik neem me voor dat mijn paniek echt te belachelijk is om ooit aan iemand te vertellen.
(Nele Buyst , online communicatie)
(foto: topgevelbeeld KNS)
