Wachtend op Godot | naar Samuel Beckett | regie Sam Bogaerts
Wachtend op Godot – 'Het wachten valt niet meer zo zwaar' - Knack
Vladimir en Estragon, twee zwervers, hebben bij een boom langs een landweg een afspraak met Mr. Godot. Hij zal hun leven ingrijpend veranderen. Maar Godot komt niet. Door zijn wegblijven zijn ze genoodzaakt de tijd te doden en te praten over het leven. Wanneer Pozzo en Lucky verschijnen en de menselijke verhoudingen beginnen te kantelen, wordt duidelijk waar het in die verhoudingen vaak om draait: mobiliteit en immobiliteit, macht en vernedering, spreken en zwijgen… Uitersten waartussen Beckett nihilistische lijnen trekt.
Samuel Beckett (Dublin 1906 – Parijs 1990), een Ierse romancier en dramaturg die in het Engels en het Frans schrijft, is samen met Ionesco, Adamov en Arrabal dé grote gangmaker van het absurde theater. Beckett heeft het gevoel van zinloosheid, van absurditeit van het bestaan ook vormelijk een stem gegeven: zijn taal is tot pure essentie herleid, met aandacht voor het irrationele verloop van een dagdagelijkse conversatie. Naar verluidt nam hij voor En attendant Godot (1952) de conversaties met zijn vrouw op. Het maakt allemaal niet uit wat gezegd wordt, als er maar iets gezegd wordt. Het is die vorm die in de naoorlogse jaren vijftig zo revolutionair was en Beckett tot de meest belangwekkende toneelauteur van de twintigste eeuw heeft verheven.
Volgens de Gentenaar was deze Wachtend op Godot 'een circusnummer waar je melancholisch van wordt, een tragedie om mee te lachen.'
Vertaling en regie door Sam Bogaerts. Walter Moeremans als Pozzo, Bob van der Veken als Estragon, Cyriel van Gent als Vladimir en Jobst Schnibbe als Lucky.
