'Tijlland | regie Willy Thomas & Johan De Smet
Of hoe een mix van goede bedoelingen en engagement, van ervaring en talent, van transversaliteit en grenzenloos enthousiasme niet meteen leidt tot een memorabele voorstelling.
Het leek een goed idee. Tijdens de eindejaarsperiode, op een moment waarop families met kinderen al eens gemakkelijker de stap naar de schouwburg zetten, slaan het Publiekstheater en de Kopergietery de handen in elkaar voor het festival Vleugels. In allerhande zalen worden projecten voor kinderen gebracht, tot in de kinderafdelingen van ziekenhuizen toe.
So far, so good. Voor de grote zaal geven beide ensembles opdracht aan Willy Thomas en Johan De Smet voor de muzikale familievoorstelling 'Tijlland. De idee: in een museum waar Vlaamse symbolen worden bewaard, beleven personages uit Tijl Uilenspiegel allerhande avonturen.
Helaas gebeurt dit op een belerende, onduidelijke, overladen en pijnlijke manier. De recensent van De Morgen verwoordt het zo: "Want nu was het van het begin tot eind echt huilen, met wat voor pet dan ook op. Aan politiek theater doen is geen klus waar je je gemakkelijk van afmaakt."
'Tijlland blijft in de annalen van het Gentse stadsgezelschap om een andere reden vermeldenswaard: voor het eerst werd een "allochtoon" op de scène van het theater gebracht: Chokri Ben Chikha, die kort voor 'Tijlland met zijn eigen Leeuw van Vlaanderen een veel accurater beeld van het Vlaanderen van het begin van de eeuw had geschetst.
Hoeft het nog gezegd? 'Tijlland werd stilletjes van de affiche afgevoerd.