Parsifal | naar Richard Wagner | regie Peter Verhelst en Wim Opbrouck
Over afscheid, de troost van het ritueel en het belang van het kleine,persoonlijke engagement.
'Hij is vijf meter hoog en weegt 100 kilo', vertelt Luc Goedertier over de Parsifal-pop die hij ontwierp voor regisseursduo Wim Opbrouck en Peter Verhelst. 'Wim trekt de pop – gemaakt uit polyester – recht met een katrolsysteem. De pop torent boven Wim en de andere acteurs uit, maar kan niet bewegen zonder hen. Elke acteur bedient en is een stukje van de pop. De pop en de acteurs bewegen in een strak, haast sacraal decor. We goten een zwarte, rubberen vloer waarop centraal een container-met-gouden-gloed prijkt.'
Parsifal is gebaseerd op de laatste opera van Wagner, waarin een gemeenschap wacht op de genezing van haar leider. Enkel als zijn eeuwige wonde heelt, zal ook de gemeenschap herstellen en weer floreren. Deze opdracht komt terecht bij Parsifal, de 'reine dwaas', een man zonder smet en zonder geschiedenis. Als een messias die de gemaakte fouten recht kan zetten. In de versie van NTGent ging men op zoek naar een eigen en eigentijdse invulling van de heilige graal. De utopische gedachte wordt afgezworen, net als het idee dat de redding van buitenaf zou komen. Parsifal draait rond de helende kracht van het ritueel, maar dan een ritueel waarin niet omhoog wordt gekeken, maar naar binnen. Via inwijdende confidenties gaan de acteurs net in hun kwetsbaarheid en onmacht op zoek naar troost en weerbaarheid.
Parsifal is het sluitstuk van een muziektheatertrilogie rond de zoektocht naar mogelijkheden tot optimisme in de 21ste eeuw. Deel één, Aida* (2010), was een pleidooi voor optimisme en geloof in verbondenheid, met als memorabel hoogtepunt een samenzang van acteurs, publiek en het NTGent-personeel. Candide (2012) toonde de keerzijde van dat geloof: de kwetsbaarheid van verbondenheid en de hoge verwachtingen die op jongere generaties geprojecteerd worden.
In de pers :
"We zijn overgeleverd aan een stoet van beelden: van het kleine (een veertje) tot het grote (een reus). Van dit ritueel, vertraagd en stil, worden we maar geen deelgenoot." - De Standaard
"Uitputtingsslag of theaterplezier? Dat hangt af van uw verwachtingen." - De Morgen
