Over naar plan B
De repetitieperiode voor Onder de torens van Hugo Claus was zeer lastig omdat die samenviel met de laatste fase van de renovatie van de schouwburg. Er moest nog van alles gebeuren. Zo had NTG bijvoorbeeld op het allerlaatste moment een automatisch voordoek cadeau gekregen van de Stad Gent; het moest nog ingehangen worden, dus ik had nauwelijks repetitietijd in de schouwburg. En dan bleek het spel ook nog eens niet te werken…
Heel mijn enscenering was gebaseerd op de bewegingen van dat voordoek, het rode gordijn dat op verschillende manieren kon opengaan – naar links, rechts en omhoog of kon vallen. Enfin, alles wat je er mee kon, wou ik laten zien. Maar toen bleek, twee dagen voor de première, dat het niet marcheerde. Er was geen beweging in dat doek te krijgen. En toen wou Hugo Claus naar een repetitie komen, en ik zei: "Ja, da ga nie, want we zijn technisch nie klaar. Ge moogt nie komen zien." Achteraf gezien was hij daar heel erg boos om. Onze technieker Freddy heeft er op een nacht met touwen en allerlei constructies voor gezorgd dat het doek toch marcheerde. Niet volautomatisch, door op een knopje te drukken, maar wel door drie man zoals in de goeie oude tijd aan koorden te laten trekken!
(Sam Bogaerts, regisseur)
