Daar sta je dan...
Boulevard-festival den Bosch, Nederland. NTGent te gast. De voorstelling: Krapps laatste band. Beckett!! Een voorstelling over het leven in herinneringen. Het dwangmatig archiveren van gebeurtenissen op band in functie van het schrijven. In de jaren vijftig door S. Beckett opgeschreven met de bijsluiter van de bandopnemer nog in de hand. Het apparaat was nog maar net op de markt, niemand wist precies hoe het werkte. Om de tekst niet naar onze moderne tijden met I Phone en tablets te moeten transformeren maar hem juist in zijn waarde te laten, wordt gekozen om ook het kostuum van Krapp uit het decor vanonder een berg stof van jaren (steengruis) op te graven - alles is herinnering, ook het decor! Dit gebeurt door de acteur zelf, mij dus. Resultaat: ik kom naakt op.
Den Bosch dus, putje zomer, wit wijntje erbij! Lekker warm weertje, strandslippers aan de voeten, zonnehoed op, voorstellinkje kijken! Het zat stampvol. Maar niet per se een publiek uit het juiste hout gesneden voor deze stevige koek! Ik kom op en het wordt muisstil. Ik denk: dit gaat goed. Roept opeens iemand van op de eerste rij: 'Jezus, je ken zien dat 't crisis is, ze hadden geeneens geld voor z'n kostuum!' Ik kon alleen maar drie keer ademhalen, me concentreren en denken: oh nee, zo'n avond! Na vijf minuten had ik ze gelukkig doodstil.
(Steven Van Watermeulen – acteur)
